Onlangs vroeg een cliënt of ik mee wilde gaan naar de tandarts. Ze verzorgt haar gebit niet goed en daarom heeft de tandarts tegen haar gezegd dat hij haar niet meer wil behandelen zo lang ze niet vaker, beter en langer poetst. Ze is erg bang voor de tandarts want deze opdracht is haar niet gelukt. Ze ervaart grote angst, bijna paniek. Wat is hier aan de hand: de tandarts weet niets van haar diagnose (complexe PTSS en dissociatieve stoornis).
Diagnoses als (complexe) PTSS en dissociatieve stoornis zijn het gevolg van trauma. Na ruim tien jaar intensief werken met ernstig getraumatiseerde mensen durf ik te stellen dat aan de meeste psychische stoornissen trauma ten grondslag ligt. De ‘stoornis’, zoals verslaving(en) zijn een overlevingsmechanisme. We denken veel te weten van het menselijk brein, het gedrag en coping strategieën. We weten echter meer niet dan wel.
Ik stel voor dat we de tandarts op de hoogte brengen en stem af wat ik met hem mag delen: de PTSS mag ik wel melden. Het misbruik (waardoor behandelingen in haar mond juist heel precair en gevoelig zijn) niet. Wanneer we worden opgehaald, loop ik mee. Ik leg uit wie ik ben en waarom ik er bij ben. Het blijkt niet de tandarts te zijn, maar de mondhygiëniste. De tandarts heeft cliënt doorverwezen zodat ze kan leren van de mondhygiëniste wat een goede mondhygiëne inhoudt. Ik vraag haar of zij en de rest van het team op de hoogte zijn van de psychische klachten van cliënt. “Nee”, antwoordt de vrouw. Ik vertel van de complexe PTSS. Dat cliënt moeite heeft met voorwerpen in haar mond. Dit uit zich bij tanden poetsen, maar ook bij behandelingen. Ik zie dat er meteen begrip en compassie is. Ze doet haar werk in constante afstemming en de behandeling verloopt goed. Ik ondersteun cliënt met haar ademhaling en verzeker haar dat ze veilig is. Na de behandeling belooft de mondhygiëniste de informatie met het team te delen en op te nemen in het dossier van cliënt.
Mijn punt: mensen met diepe trauma's praten niet makkelijk, schamen zich, vereenzamen, vervuilen soms zelfs. Meer achtergrond en kennis over de do’s en dont’s bij specifieke trauma-achtergronden kunnen bijdragen aan een effectievere benadering vanuit begrip en compassie.
Tandartsen, huisartsen en hulpverleners zouden veel inhoudelijker én breder geïnformeerd kunnen worden inzake behandeling en benadering van psychiatrische patiënten. Graag kom ik in klinieken, praktijken, congressen, seminars etc. vertellen over omgaan met deze kwetsbare groep.
Wil je meer weten of heb je interesse, neem vrijblijvend contact met ons op.
Info@centrumhumannature.nl
Yvonne Makkenze 06 5111 7373